বিষয়বস্তুৰ তালিকা
পৰিয়ালৰ নক্ষত্ৰমণ্ডলৰ দৃষ্টিত পিতৃ-মাতৃৰ স্থান সৰ্বোচ্চ। “ দেউতাক আৰু মাকক সন্মান কৰক ” বা “দেউতাক আৰু মাকক সন্মান কৰক” সাধাৰণতে কোৱা বাক্যাংশ যিবোৰে কেতিয়াবা বুজি পোৱা আৰু প্ৰয়োগ কৰাৰ ক্ষেত্ৰত বিভ্ৰান্তিৰ সৃষ্টি কৰে। কিছুমান মানুহে কেৱল তেওঁলোকৰ কথা শুনিলেই ইতিমধ্যে পৰিয়ালৰ নক্ষত্ৰমণ্ডলৰ বিষয়ে ভালদৰে বুজাটো বাতিল কৰি পেলায় কাৰণ তেওঁলোকে ভাৱে যে কোনো ডগমা বা ধৰ্মৰ কিবা এটা আছে।
এইদৰে পিতৃক সন্মান জনোৱাৰ প্ৰকৃত অৰ্থ আৰু প্ৰয়োগ স্পষ্ট কৰাটো গুৰুত্বপূৰ্ণ আৰু ব্যৱস্থাগত দৃষ্টিশক্তিত মাতৃ, লগতে ইয়াক বুজি পোৱাৰ গুৰুত্ব বুজিব লাগে যাতে আপোনাৰ জীৱনটো সকলো ক্ষেত্ৰতে অধিক লঘুভাৱে বৈ যাব পাৰে। ইয়াৰ উপৰিও ব্যৱস্থাগত নিয়ম আৰু পৰিয়ালৰ নক্ষত্ৰ কৌশল কিহৰ দ্বাৰা গঠিত সেই বিষয়ে অলপ বুজিলে আপোনাৰ জীৱনটোক পুনৰ ঠাইত স্থাপন কৰাত সহায় কৰিব পাৰি।
See_also: শহাপহুৰ সপোন দেখাৰ অৰ্থ কি?আপোনাৰ পিতৃ আৰু মাতৃক সন্মান কৰক: এই বাক্যাংশটো কিয় ব্যৱহাৰ কৰা হয়
কেতিয়া কোনোবাই এই বাক্যাংশটো পৰিয়ালৰ নক্ষত্ৰমণ্ডলৰ জৰিয়তে শুনিছে, যদিও তেওঁলোক ধৰ্মীয় নহয়, তেওঁলোকে ১০টা খ্ৰীষ্টান আজ্ঞা মনত ৰাখিব পাৰে। যদি আপুনি নাজানে তেন্তে ইয়াৰে এটা হ'ল "অনাৰ ফাদাৰ এণ্ড মাদাৰ"। ইয়াৰ পৰাই ভুল ব্যাখ্যা আৰম্ভ হ’ব পাৰে।
কিছুমানে ধৰি লৈছে যে কেথলিক বাইবেলৰ পৰাই পৰিয়ালৰ নক্ষত্ৰমণ্ডলৰ এটা পৰিচিত কথা লোৱা হৈছিল। সত্যটো হ’ল পৰিয়ালৰ নক্ষত্ৰমণ্ডল বহু বছৰৰ কাম আৰু অধ্যয়ন, পৰিয়াল ব্যৱস্থাত কাম কৰা ব্যৱস্থাগত নিয়মত উপনীত নোহোৱালৈকে কেইবাটাও গোটে বিভিন্ন চিকিৎসা কৌশল ব্যৱহাৰ কৰে।
এনেদৰে ইয়াৰ কোনো উৎপত্তি নাইবাক্যাংশটোৰ বাবে সংজ্ঞায়িত কৰা হৈছে। আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ কথাটো হ’ল অৰ্থ। ই ধৰ্মীয় বুজাবুজিতকৈ অধিক দাৰ্শনিক বুজাবুজি। এই দুজন মানুহে আমাৰ জীৱনত কি প্ৰতিনিধিত্ব কৰে তাৰ চিন্তা, যিহেতু আমি কেৱল তেওঁলোকে অনুমতি দিয়াৰ বাবেই অস্তিত্ব লাভ কৰিছো।
এইটোৱেই হৈছে মৌলিক বুজাবুজি: জীৱন তেওঁলোকৰ জৰিয়তে আহিছিল আৰু সেয়েহে সন্মান পোৱাৰ যোগ্য। জন্মৰ পিছত অহা বাকী সকলোবোৰ যথেষ্ট প্ৰত্যাহ্বানজনক হ’লেও। যদি জীৱন আছে তেন্তে পদত্যাগ কৰি বেলেগ ধৰণে কৰা সম্ভৱ। আৰু এই মনোভাৱ হৈছে তেওঁলোকক সন্মান জনোৱা।
পৰিয়াল নক্ষত্ৰমণ্ডলত পিতৃ আৰু মাতৃক সন্মান কৰা: কিয়?
পিতৃ আৰু মাতৃক নোলোৱাৰ বা সন্মান নকৰাৰ প্ৰভাৱ জীৱনৰ সকলো ক্ষেত্ৰতে অনুভৱ কৰিব পাৰি। ইয়াৰ কাৰণ হৈছে পৰিয়াল ব্যৱস্থাক পৰিচালিত কৰা ব্যৱস্থাগত আইন। ৩টা আইন আছে যিবোৰ বিবেচনা বা অসন্মান নহ’লে আমাৰ জীৱনত নেতিবাচক প্ৰভাৱ পৰিব পাৰে। সেইবোৰ হ’ল:
- অন্তৰ্ভুক্তিৰ নিয়ম: তেজৰ সম্পৰ্ক থকা প্ৰতিজন ব্যক্তি (কাজিনৰ বাহিৰে) আমাৰ ব্যৱস্থাৰ অন্তৰ্গত আৰু বাদ দিব নোৱাৰি। ইয়াৰ দ্বাৰা সেইসকলকো বুজোৱা হয়, যাৰ পৰা অস্তিত্বৰ লাভ বা লোকচানৰ সৃষ্টি হৈছিল, যাৰ ফলত জীৱনটো চলি থকাটো সম্ভৱ হৈ উঠিছিল বা কিছু মৃত্যু বা বাধা আহিছিল। অন্তৰ্গত সদস্যসকলৰ এজনক বাদ দিয়াৰ ফলত ভৱিষ্যত প্ৰজন্মৰ বাবে প্ৰতিক্ৰিয়া হয়।
- শৃংখলাৰ নিয়ম: ব্যৱস্থাটোত যিয়ে প্ৰথমে আহিছিল তেওঁৰ অগ্ৰাধিকাৰ আছে আৰু তেওঁ মহান। যাৰ পিছত আহে সৰু। ইয়াৰ গুৰুত্বৰ লগত কোনো সম্পৰ্ক নাই, কেৱল স্তৰ আৰু অগ্ৰাধিকাৰৰ লগতহে সম্পৰ্ক আছে। প্ৰতি অসন্মানক্ৰমে আমাৰ জীৱনত আমাৰ স্থানক প্ৰভাৱিত কৰে। পিতৃ আৰু মাক নোলোৱাটো এই আইনৰ সৈতে প্ৰত্যক্ষভাৱে জড়িত। আগতে অহাসকলৰ ক্ৰম আৰু অগ্ৰাধিকাৰ চিনাক্ত কৰাটোৱেই আপোনাক দিয়াখিনি ল'বলৈ আৰু অধিক মুক্তভাৱে আগবাঢ়ি যাবলৈ অনুমতি দিয়ে।
- ভাৰসাম্যৰ নিয়ম: দম্পতী আৰু সামাজিক সম্পৰ্কত কাম কৰে। আন্দোলনটো বিনিময়ৰ এটা, য’ত সম্পৰ্কত কোনোবাই দিয়ে কিন্তু আনজনৰ পৰাও সুষম বিনিময়ত লাভ কৰে।
যদি সকলো ক্ষেত্ৰতে জীৱন প্ৰবাহিত হয়, তেন্তে ই এই নিয়মসমূহৰ সৈতে অনুৰণিত হোৱাৰ সম্ভাৱনা থাকে। আনহাতে, সমস্যা আৰু সংঘাতৰ সৃষ্টি হয় যেতিয়া ইয়াৰে যিকোনো এটাৰ সৈতে অসঙ্গতিপূৰ্ণ হয়। এই কাৰণেই “দেউতাক আৰু মাকক সন্মান কৰা” মৌলিক হৈ পৰে।
তেওঁলোকে আপোনাক যি দিছিল তাৰ মূল্য চিনি নোপোৱাটোৱে কিছু নেতিবাচক প্ৰভাৱ পেলাব পাৰে। আটাইতকৈ সাধাৰণ কেইটা হ’ল:
- দম্পতীৰ মাজত অহৰহ কাজিয়া আৰু সংঘাত;
- সম্পৰ্ক কৰিবলৈ সংগী বিচাৰি নাপাব পৰা;
- কৰ্তৃত্বৰ সৈতে অহৰহ সমস্যা কামৰ সংখ্যা;
- শিশুৰ সৈতে অসঙ্গতি আৰু অসুবিধা;
- বন্ধুৰ ওপৰত অভাৱ আৰু অত্যধিক দাবী আদি
এইদৰে আইনৰ সৈতে অসঙ্গতিত থকা য'ত পিতৃ-মাতৃক লোৱা বা সন্মান কৰাটো উপযুক্ত হয়, সাধাৰণতে বা কোনো নিৰ্দিষ্ট ক্ষেত্ৰত জীৱনটো গধুৰ আৰু অধিক সংঘাতপূৰ্ণ কৰি তোলে।
See_also: এটা সপোন এৰি দিয়ক, কিয় নহয়?পৰিয়াল নক্ষত্ৰমণ্ডলত পিতৃ আৰু মাতৃক কেনেকৈ সন্মান কৰিব পাৰি
যদি আপুনি সেইটো উপলব্ধি কৰিলে আপোনাৰ পিতৃ-মাতৃৰ মৰম লোৱাত অসুবিধা হৈছে এইটো ইতিমধ্যে প্ৰথম পদক্ষেপ।কাৰণ সকলো ধৰণৰ সমস্যাই ঘটে আৰু মানুহে সমাধান বিচৰা শেষ স্থানটো হ’ল পিতৃ-মাতৃৰ সৈতে থকা সম্পৰ্কত। দাৰ্শনিক বুজাবুজি যেতিয়ালৈকে আভ্যন্তৰীণ হৈ থাকে তেতিয়ালৈকে সহায় কৰিব পাৰে।
আগলৈ যাবলৈ হ’লে সকলো সমালোচনা, দাবী, অভিযোগ, বিচাৰ আৰু দোষ এৰি দিয়াটো প্ৰয়োজনীয়। হয়তো তেওঁৰ বহুত মৰম আৰু আদৰণিৰ অভাৱ আছিল, কিন্তু হয়তো তেওঁলোকে তেওঁক দিব পৰা আটাইতকৈ বেছি আছিল।
সেইবাবেই পিতৃ আৰু মাতৃ, পুৰুষ আৰু মহিলাক সকলোৰে সৈতে পৃথক কৰাটো প্ৰয়োজনীয় তেওঁলোকে লগত অনা ব্যৱস্থাগত জটিলতাবোৰ। আগতে আহিছিল আৰু ইতিমধ্যে পূৰ্বপুৰুষৰ প্ৰতি অন্ধ প্ৰেম আৰু অদৃশ্য আনুগত্যৰ গোটেই কাহিনী এটা লৈ আহিছে। হয়তো তেওঁলোকৰ নিজৰ মাক-দেউতাকৰ লগতো অশৃংখল বা ঠাইৰ বাহিৰত। এই কথা উপলব্ধি কৰাটোৱেই হ’ল পিতৃ-মাতৃক সাধাৰণ মানুহ হিচাপে দেখা, একে সময়তে তেওঁলোকৰ অস্তিত্বত প্ৰত্যেকৰে স্থানক সন্মান কৰা।
সন্মান কৰাটো পুনৰাবৃত্তি নহয়
আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ কথাটো আৰু য’ত বহুত ভুল ধাৰণা আছে: সন্মান কৰাটো নহয় হ’ল একে কাম কৰা। বহুতে কয় যে যদি ব্যক্তিজনে কোনো ভাগ্যৰ আওৰাই আছে তেন্তে তেওঁ পিতৃ-মাতৃক নেতিবাচকভাৱে সন্মান জনাইছে। কিন্তু নেতিবাচকভাৱে সন্মান কৰাৰ কোনো উপায় নাই।
“দেউতাক আৰু মাকক সন্মান কৰা” মানে প্ৰেম লৈ আগবাঢ়ি যোৱা। ই পজিটিভ কথা। প্ৰত্যাহ্বানমূলক হ’লেও ই লঘু। ই হ’ল অতীতক চিনি পোৱা, হয়তো ইয়াৰ ওজনৰ সৈতে, আগৰ প্ৰজন্মবোৰত থকা বিষ আৰু ঘাঁৰ সৈতে, আৰু আপোনাৰ হাতত থকা সম্পদেৰে যিখিনি আছিল সেই সকলোবোৰক আপুনি যিমান পাৰে সৰ্বোত্তমভাৱে সন্মান জনোৱা।আপোনাৰ আছে।
হয়তো কাৰণ তেওঁলোকৰ বাবে ই গধুৰ আছিল, আপোনাৰ বাবে ই অলপ লঘু হ'ব পাৰে, আৰু আপুনি সেইদৰেই সন্মান কৰে। আপোনাৰ জীৱনৰ সৈতে আনন্দিত হোৱা আৰু প্ৰাপ্তবয়স্ক হিচাপে, আপোনাৰ এতিয়াও প্ৰয়োজনীয় বস্তুৰ সন্ধানত যোৱা।
পৰিয়াল নক্ষত্ৰমণ্ডলৰ বিষয়ে অধিক জানক
হয়তো আপোনাৰ জীৱনটো কোনোবা এটা অঞ্চলত বৈ যোৱা নাই আৰু সেয়াই হ'ব পাৰে উল্লেখিত ব্যৱস্থাগত আইনসমূহৰ ভিতৰত এটা আইন অৱহেলা কৰা হৈছে। বা আপুনি মাক-দেউতাকৰ প্ৰতি বহুত আঘাতপ্ৰাপ্ত অনুভৱ কঢ়িয়াই লৈ ফুৰিছিল আৰু আগবাঢ়িব নাজানিছিল। পৰিয়ালৰ নক্ষত্ৰমণ্ডল কৌশলে আপোনাৰ পৰা লুকাই থকা বিষয়সমূহলৈ পোহৰ অনাত সহায় কৰিব পাৰে, বা আপোনাক আপোনাৰ নিজৰ কেন্দ্ৰ আৰু আপোনাৰ পৰিয়াল ব্যৱস্থাত আপোনাৰ স্থানৰ সৈতে যোগাযোগ কৰিবলৈ বাধ্য কৰিব পাৰে।
পৰিয়ালৰ নক্ষত্ৰমণ্ডলৰ প্ৰয়োগসমূহ
The... কৌশলটো গোটত বা ব্যক্তিগতভাৱে, ব্যক্তিগতভাৱে বা অনলাইনত প্ৰয়োগ কৰিব পাৰি। আপুনি সমাধান কৰাটো কঠিন বুলি অনুভৱ কৰা বিষয়বস্তু বা বিষয়টোক আপুনি নক্ষত্ৰমণ্ডলীৰ ওচৰলৈ লৈ যায়, আৰু আপুনি গ্ৰহণযোগ্য হৈ পৰে আৰু ক্ষেত্ৰখনত উত্থাপিত হ’বলগীয়া তথ্যসমূহৰ ওপৰত মনোনিৱেশ কৰে। পদ্ধতিটো পৰিঘটনাবিজ্ঞানসন্মত, গতিকে কি আহিব সেইটো ভৱিষ্যদ্বাণী কৰাৰ কোনো উপায় নাই, ই সেই মুহূৰ্তত কি কাম কৰে তাৰ পৰ্যবেক্ষণ।
মৰ্ফিক ক্ষেত্ৰখনে এটা সামূহিক অচেতন হিচাপে কাম কৰে য’ত সকলো তথ্য “সংৰক্ষিত” হয় আৰু... যিকোনো ব্যক্তিয়েই উদ্দেশ্যমুক্ত হ’ব পাৰে। আদৰ্শগতভাৱে ক্লায়েণ্টে নিৰপেক্ষ আৰু গ্ৰহণযোগ্য হৈ থাকিব পাৰিব লাগে, কিন্তু অচেতন প্ৰতিৰোধৰ বাবে এইটো সদায় সম্ভৱ নহয়। কিন্তু এজন ভাল নক্ষত্ৰীয় হ’বই লাগিবসদায় কেন্দ্ৰীভূত আৰু ৰেহাই দিয়া, আনকি নক্ষত্ৰমণ্ডলৰ প্ৰতিৰোধক আদৰিবলৈও। এজন ভাল পেছাদাৰী বিচৰাটো গুৰুত্বপূৰ্ণ যাৰ ওপৰত আপুনি আত্মবিশ্বাস আৰু সহানুভূতি অনুভৱ কৰে।
কিন্তু সাৱধান হওক: নক্ষত্ৰমণ্ডলটো মাত্ৰ এটা কৌশল। তাই অলৌকিক কাম নকৰে, বা কাৰো বাবে একো ঠিক নকৰে। গভীৰভাৱে ক’বলৈ গ’লে আপুনি যি অনুভৱ কৰে আৰু আপুনি কৰিব বিচৰা পৰিৱৰ্তনৰ প্ৰতি আপোনাৰ মনোভাৱ। যদি ইতিমধ্যে সমস্যাটোৰ প্ৰতি ধাৰণা আৰু ব্যৱস্থাগত নিয়মৰ বুজাবুজি আছে আৰু তথাপিও পৰিৱৰ্তন নহয়, তেন্তে হয়তো চিকিৎসা প্ৰক্ৰিয়াত আপোনাৰ অচেতন প্ৰতিৰোধ আৰু আনুগত্যৰ ওপৰত কাম কৰাটো অধিক কাৰ্যক্ষম হ'ব পাৰে।
জানি থওক যে আপোনাৰ জীৱনটো সদায় ভাল আৰু লঘু দিশত বৈ যাব পাৰে, কিন্তু এইটো হ'ব নে নহয় সেইটো নিৰ্ধাৰণ কৰিব মূল দায়ী আপুনি!