“มันง่ายกว่าเสมอที่จะคิดว่าอีกฝ่ายต้องตำหนิ” Raul Seixas กล่าวไว้ในเพลงของเขาว่า “For Who the bells toll” และในความเป็นจริง เราปฏิเสธไม่ได้ว่าเป็นเรื่องง่ายมากที่จะกล่าวโทษใครบางคนหรือบางสิ่งสำหรับสถานการณ์ (โดยเฉพาะเหตุการณ์ที่ไม่พึงประสงค์) ที่เกิดขึ้นในชีวิตของเรา

การวางความรับผิดชอบไว้กับสิ่งภายนอก ซึ่งออกไปทำให้เรารู้สึกโล่งใจชั่วขณะ แต่ความโล่งใจนี้ทำให้เราเติบโตหรือไม่? และคุณคิดว่าการผ่อนคลายชั่วขณะหรือความก้าวหน้าในเส้นทางวิวัฒนาการของจิตสำนึกนั้นคุ้มค่ากว่ากันหรือไม่

ความรับผิดชอบในตนเองไม่ว่าจะท้าทายเพียงใด มีพลังที่จะนำเมล็ดพันธุ์แห่งการพัฒนามาให้เรา ท้ายที่สุด เป็นไปไม่ได้เลยที่จะบรรลุวิวัฒนาการโดยไม่รับผิดชอบต่อการกระทำของเรา จำเป็นต้องยอมรับและรับผิดชอบต่อความท้าทายในระดับปัจจุบันที่เราพบตนเอง

เป็นความผิดของผู้อื่นหรือไม่? เผชิญสถานการณ์เหมือนเกม

เพื่อให้ง่ายขึ้น ลองนึกภาพเกมที่เราต้องเดินจากบ้านหนึ่งไปอีกบ้านหนึ่งจนกว่าจะถึงจุดสิ้นสุด (ซึ่งแสดงโดยพลังงานแห่งความรักและความสามัคคีในชีวิตของเรา ). ในเกมนี้ บ้านแต่ละหลังแสดงถึงระดับของจิตสำนึก และกฎบอกว่าวิธีเดียวที่จะออกจากบ้านหนึ่งหลังและก้าวไปสู่บ้านถัดไปคือการดูดซับการเรียนรู้จากบ้านที่เราอยู่ โดยบูรณาการจิตสำนึกของระดับนี้ ดังนั้นเราจะเดินทีละขั้นตอนไปสู่เป้าหมายสุดท้าย นั่นคือการปลดปล่อย!

ตัวอย่างเช่น เราสามารถจินตนาการได้ว่าช่วงเวลาในชีวิตที่เรากำลังเผชิญอยู่นั้นต้องการการยอมรับ ซึ่งหมายความว่าแม้ว่าเราจะไม่พัฒนาการยอมรับนี้ เราจะยังคง "ทนทุกข์" ต่อไปในกระบวนการเรียนรู้อย่างหนัก จากช่วงเวลาที่เรายอมรับ เราจะสามารถก้าวไปข้างหน้าในเกมและในเส้นทางแห่งวิวัฒนาการของเรา

การแสดงภาพเกมนี้และสร้างความสัมพันธ์กับชีวิตของเรา เราสามารถเข้าใจได้ว่าสถานการณ์ต่างๆ เกิดขึ้นกับ แสดงให้เราเห็นว่าเราอยู่ในบ้าน/ระดับของจิตสำนึกใด หากเราลงลึกอีกนิด เราจะตระหนักได้ว่าบางสถานการณ์จะเกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่าในชีวิตของเราก็ต่อเมื่อเราไม่ได้เรียนรู้สิ่งที่พวกเขาต้องสอนเราอย่างแท้จริง เมื่อการเรียนรู้นี้ถูกหลอมรวมเข้าด้วยกันช่างยอดเยี่ยมจริงๆ! เราก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าวแล้วเราจะก้าวหน้าไปอีกขั้นในการเดินทางแห่งความรักหรือความสามัคคี

ความรับผิดชอบในตนเองเป็นกุญแจสำคัญที่จะก้าวไปข้างหน้าในเกมนี้ เพราะมันนำความจริงมาด้วย . เมื่อเราสันนิษฐานว่าเราอยู่ที่ไหนและผ่านสิ่งที่เราต้องผ่านเท่านั้น การบูรณาการจะเกิดขึ้นได้ แม้ว่าความกลัว ความละอายใจ และความรู้สึกผิดทำให้เราห่างไกลจากสิ่งที่ชีวิตต้องสอนเรา แต่การที่เราจะก้าวไปสู่เส้นทางแห่งความรักนั้นเป็นเรื่องยากมาก

ความรับผิดชอบต่อตนเองทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลง

หากไม่มีมาสเตอร์คีย์นี้ จะไม่สามารถก้าวหน้าได้ เพราะมักจะมีสิ่งรบกวนอยู่เสมอกล่าวโทษสิ่งหรือบุคคลภายนอก ความรับผิดชอบในตนเองช่วยให้เรามีสมาธิ ซึ่งนำมาซึ่งเมล็ดพันธุ์แห่งวุฒิภาวะ และนั่นเป็นวิธีเดียวที่เราจะมองดูสะดือของตัวเองและเผชิญหน้ากับ "เงา" ของเราอย่างเต็มที่ โดยถือว่าความไม่สมบูรณ์ของเรา

ความยากแต่ละอย่างจะนำเมล็ดพันธุ์แห่งการพัฒนาเข้ามาในตัวมันเอง และมันขึ้นอยู่กับเราที่จะค้นหาเมล็ดพันธุ์นั้น ในการเริ่มการค้นหานี้ ความรับผิดชอบในตนเองเป็นสิ่งที่จำเป็น เนื่องจากความปรารถนาที่จะเปลี่ยนแปลงจะเกิดขึ้นจากสิ่งนั้น เมื่อปลุกเจตจำนงแล้ว คุณธรรมต่างๆ ก็เริ่มปรากฏขึ้น: ความอดทน ความมุ่งมั่น ความสมดุล ศรัทธา ความยุติธรรม และอื่นๆ

ความรับผิดชอบในตนเองทำให้คุณมีโอกาสเปลี่ยนแปลงได้อย่างแท้จริง เพราะคุณยอมรับสิ่งที่กระทบคุณ ประตูของคุณ และโดยการมองสถานการณ์ตรงหน้า เราจะสามารถเปลี่ยนมาตรฐานเดิมให้เป็นนิสัยใหม่ที่มีคุณธรรมและดีงาม

สาธุการในความรับผิดชอบต่อตนเอง ขอให้มันตื่นขึ้นในเราแต่ละคน