Film "Ścieżki do lasu" (Into the Woods/2014) to adaptacja broadwayowskiego musicalu, w którym spotyka się kilka bajkowych postaci, takich jak Kopciuszek, Czerwony Kapturek, Roszpunka czy Jan i łodyga fasoli. Wszystkie te historie splatają się wokół piekarza, jego żony i złej czarownicy.

Analizę filmu rozpocznę od krótkiego wyjaśnienia tych klasycznych postaci.

Klasyczne postacie są uczłowieczone, mają wady i wewnętrzne konflikty

Kopciuszek został już dokładniej przeanalizowany w tym artykule. Jej historia przynosi lekcję dojrzałości i pokory, pokazując jak udaje jej się wzmocnić swoją osobowość wśród złego traktowania, dzięki czemu staje się księżniczką.

Czerwony Kapturek jest naiwną dziewczynką, wychowaną w rodzinie złożonej wyłącznie z kobiet (matki i babki) i z tego powodu ma obraz mężczyzny jako pożeracza i złego (wilka) - obraz przekazywany z pokolenia na pokolenie, z kobiety na kobietę.trójwymiarowe, posiadające cechy i wady.

Roszpunka, dziewczynka uwięziona w wieży bez drzwi przez czarownicę, która chciała mieć córkę tylko dla siebie, ukazuje niepokojący problem matki, która zamyka córkę w sobie pod pretekstem ochrony przed światem. W nowej istocie zostają zdeponowane aspiracje, marzenia i niewyżyte życie matki. Baśń pokazuje, że nadopiekuńcza i zbyt dobra matka może doprowadzić córkę do wielu cierpień, m.in.wczesna ciąża (fakt, który znajduje się w oryginalnej historii, a który został pominięty w filmie).

Jan i łodyga fasoli to baśń dla chłopców, która pokazuje dojrzałość. Jan jest chłopcem bez ojca, związanym z krytyczną matką, który wspina się do nieba i kradnie skarby olbrzyma. Stawia czoła swojemu lenistwu poprzez megalomanię (olbrzyma) i udaje mu się wrócić bez szwanku do rzeczywistości, potrafiąc zarobić na własne utrzymanie.

Bohater czy antybohater?

Otóż żadna z tych postaci nie jest prawdziwym bohaterem sagi.Są to wszystko wątki podrzędne,które obracają się wokół Piekarza,który jest prawdziwym bohaterem filmu.W przeciwieństwie do pozostałych postaci,Piekarz jest bezimienny (podobnie jak jego żona i wiedźma).Oznacza to,że jest postacią bezosobową,która znajduje się w zbiorowej nieświadomości.Co nie jest zbyt dobre,ponieważ nie mając imienia,nieŁączymy się z nim w sposób osobisty, czyli lekcje i nauka, którą przynosi nie są jeszcze w pełni przyswojone przez zbiorową świadomość.

Każdy oczekuje, że bohater filmu będzie męski, pokona potwory i złoczyńców, a nie będzie zwykłym piekarzem.Człowiek ma impuls do poszukiwania swoich wewnętrznych skarbów.

Człowiek ma impuls do poszukiwania swoich wewnętrznych skarbów.

Aby jednak osiągnąć tę pełnię, nie możemy zaprzeczać i zapominać o naszej drugiej stronie - cieniu. Naszej mniej pięknej stronie i naszych nieszczęściach, które w filmie reprezentowane są przez ciemny las.

Nadmierna pewność siebie zakrywa słabości i pozostawia nas nieprzygotowanymi

Cóż, Piekarz i jego żona dostają wszystkie przedmioty, a wszystkie inne postacie znajdują swoje szczęśliwe zakończenia.Ale coś wydaje się, że zostało w tyle.Nieznane bohaterom fasolki spadają na ziemię, rosnąc i wydobywając żonę olbrzyma, którego zabił John.To bardzo ciekawe, bo w naszym życiu, gdy rozwiązujemy konflikt i wszystko wydaje się mieć wieczne szczęśliwe zakończenie, aŻycie jest cykliczne - jeśli nie mamy konfliktów i wyzwań do rozwiązania, nie rozwijamy się i nie wychodzimy ze swojej strefy komfortu.

Kiedy wychodzimy z jakiejś konfliktowej sytuacji, mamy tendencję do przewartościowania siebie, co jest ważne, bo ta pewność siebie sprawia, że się poruszamy. Ale pozostawanie w tym stanie jest niebezpieczne.

Kiedy wychodzimy z jakiejś konfliktowej sytuacji, mamy tendencję do przewartościowania siebie, co jest ważne, bo ta pewność siebie sprawia, że się poruszamy. Ale pozostawanie w tym stanie jest niebezpieczne.

Z tą megalomanią mierzy się olbrzym, który szuka zemsty - jest to zemsta na ludzkiej megalomanii! Bohaterowie byli tak pewni siebie i napompowani ego, że zapomnieli o własnej kruchości.

Przyznaj się do niepowodzeń w osiąganiu integralności

W drugiej części filmu tłumiona megalomania ujawnia się z całą mocą, a bohaterowie pokazują swoje ciemne strony. W miarę jak stają się świadkami własnych wad, a akcja zbliża się do końca, możemy dostrzec wielką lekcję filmu: nie ma możliwości znalezienia szczęśliwego zakończenia i stania się pełniejszym i bardziej ludzkim, jeśli nie spojrzymy uczciwie na siebie, na swoje aspektyDopóki tego nie zrobimy, nie będziemy świadomi tego, co zasialiśmy i zawsze będziemy zaskakiwani przez mściwe potwory.

Kontynuacja rozważań na temat

Nauka na własnych błędach

Zaakceptuj swoje ekscesy i wady

Czy zawsze jest to wina innych?

Kopciuszek to lekcja dojrzałości i pokory