خشم یکی از رایج ترین احساسات در زندگی مدرن است. چه به خوبی در درون ما پنهان شده باشد و چه با خشونت بیان شود، ما را آزار می دهد و باعث احساس گناه می شود. به هر حال، چه کسی کسی را که احساس عصبانیت می کند دوست دارد؟

مسلماً، خشم می تواند فردی را با چنان انرژی شدیدی پر کند که تقریباً غیرممکن است که بدون احساس تأثیر در اطراف آن باشید. واکنش‌های زیادی وجود دارد: احساس عصبانیت، ترس، خجالت یا به سادگی ناراحتی. در هر صورت، تعداد کمی از ما نسبت به آن بی تفاوت یا دلسوز خواهیم بود.

بنابراین، وقتی این موج خشمگین از بین می رود، شرم، ناراحتی، عواقب باقی می ماند - اشیاء شکسته، روابط شکسته، تصادفات - و یک اتفاق بسیار بزرگ. احساس پشیمانی.

احتمال زیادی وجود دارد که به همین دلیل، بسیاری سعی می کنند خشم خود را سرکوب کنند، آن را پشت لبخندهای از خود راضی پنهان کنند، سریع غذا بخورند، اشیا را پرتاب کنند یا ورز دهند، ورزش کنند یا حتی خشن شوند. ، افراد بسته یا کنایه آمیز.

خشم آنقدر طبیعی است که بهتر از تلاش برای پنهان کردن آن، اجازه دادن به جریان آزادانه آن است

در حالت مهار، خشم بیشتر و بیشتر می شود. قدرتمند بنابراین، تنها یک دلیل، حتی احمقانه ترین دلیل، لازم است تا کاملاً آزاد شود. آن وقت است که فرد تا آن زمان چنان کنترل شده، جلوی خانواده اش ظاهر می شود وآشنایان کاملاً تغییر کردند، ناراحت شدند، کارهای غیرقابل باوری انجام دادند. مردم قادر نخواهند بود بفهمند که چگونه چیزی به این بی‌اهمیت چنین واکنش طوفانی ایجاد کرد.

با این وجود، عصبانیت چیزی بسیار طبیعی است که بهتر از تلاش برای پنهان کردن آن، اجازه دادن به آن آزادانه است. بنابراین تلاش ما نباید مهار خشم باشد. ما باید اجازه دهیم خودش را نشان دهد و بگذاریم به طور طبیعی از بین برود، زیرا ریشه‌های آن فقط در یک اراده بسیار حاضر ریشه دارد: میل به کنترل همه چیز.

آنچه بیشترین خشم را در ما ایجاد می‌کند احساس ناتوانی ما در مواجهه با آن است. ناتوانی ما در کنترل یک شخص، موقعیت یا خودمان.

این واقعا نمی تواند متفاوت باشد. کنترل کردن به معنای ایجاد نوعی تنش است. این توضیح می‌دهد که چرا برای کسی غلبه بر اعتیاد، کاهش وزن یا حتی داشتن رابطه بسیار دشوار است، در حالی که چیزی که او را به حرکت در می‌آورد، احساس کنترل است.

بنابراین، وقتی احساس عصبانیت می‌کنید، از خود بپرسید: «چی هستم. سعی می کنم کنترل کنم؟" و بپذیرید که تسلط بر موقعیت یا شخص دیگری به شما بستگی ندارد. سعی کنید خود را تطبیق دهید، آرام باشید و راه های دیگری برای حل آنچه نیاز دارید پیدا کنید. چند نکته را بررسی کنید:

• اولین کاری که باید انجام دهید این است که خشم را انکار نکنید. وجود دارد، پس آن را بپذیرید؛
• بخش بزرگی از خشم ما ناشی از چیزهای بی اهمیت است، بنابراین ارزیابی کنید که آیا واقعاً ارزش دارد که لحظه و حتی روز را خراب کنیم، زیرابه دلیل سوء تفاهم یا چیزی نامناسب؛
• عصبانیت را به چیزی مثبت تبدیل کنید، مانند یک فعالیت سازنده یا ورزش بدنی. بدون استفاده از آن بر روی افراد، گیاهان، حیوانات، اشیا یا حتی کارهایی که می توانند با آن انرژی "آغشته" شوند، مانند تهیه غذا برای شما یا شخص دیگری؛
• در نهایت، هیچ کس را به خاطر آن سرزنش نکنید. چه کاری انجام می دهید. خشم با شما شروع شد و با شما تمام خواهد شد. دنیای بیرون فقط یک بهانه است.

به هر حال، از عصبانیت نترسید، آن را پنهان نکنید. او را آزاد کنید!