ผู้เชี่ยวชาญอาวุโสคนหนึ่งตัดสินใจตอบกลับคำขอที่ไม่เหมาะสมเล็กน้อยจากลูกค้าคนสำคัญทางอีเมล โดยปฏิเสธความเป็นไปได้ที่บริษัทของเขาจะทำตามคำขอนั้นและอธิบายเหตุผล ลูกค้าส่งคืนอีเมลในวันเดียวกันพร้อมสำเนาถึงเจ้านายโดยตรงของเขา โดยระบุว่าหากบริษัทไม่สามารถช่วยเหลือเขาได้ในสิ่งที่เขาต้องการจริงๆ เขาจะยกเลิกสัญญาระดับชาติที่พวกเขาตกลงกันไว้ ข้อความนี้ลงเอยที่ประธานซึ่ง "ตัดหัว" มืออาชีพ หลังจากที่ลูกค้าเลือกที่จะปิดสัญญากับซัพพลายเออร์รายอื่น

ในสถานการณ์ที่สอง มืออาชีพรุ่นเยาว์เห็นเพื่อนร่วมงานใน สถานการณ์ที่เขาเยาะเย้ยและหัวเราะอยู่ข้างหลังลูกค้าสูงอายุ เธอตัดสินใจที่จะ "แก้แค้น" ให้กับผู้หญิงคนนั้นโดยวิจารณ์เขาต่อหน้าทีม เธอไม่คิดว่าเพื่อนร่วมงานคนนี้เป็นหลานชายของหนึ่งในหุ้นส่วนของบริษัท วันต่อมา “นกน้อย” ได้กรุณารายงานการสนทนาทั้งหมดต่อผู้อำนวยการของพื้นที่ ซึ่งเชิญมืออาชีพรุ่นเยาว์ – เพิ่งจ้าง – ให้ถอนตัวออกจากธุรกิจ

ในสถานการณ์ที่สาม แพทย์ เลือกที่จะรับตำแหน่งในบริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง หลังจากทำงานรับใช้ในห้องไอซียูมานานหลายปี ฝันร้ายของเธอในช่วงเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลงคือการรู้วิธีตอบกลับอีเมลและใครควรคัดลอก เนื่องจากฉันไม่มี "รหัส" ขององค์กรนี้เป็นอย่างดี บางครั้งฉันจึงคัดลอกบุคคลหลายคนในวิชาที่ฉันไม่รู้จักตรงประเด็นหรือไม่ได้ลอกเลียนใคร สร้างความขัดแย้งจนพาเขาไปยังที่ทำงานของเจ้านายเพื่อพูดคุยเรื่อง "การจัดตำแหน่ง" ที่ไม่พึงประสงค์ ซึ่งทำให้เขาเดินบนเปลือกไข่

อยู่ให้ห่างจากหลุมพราง

E -mail ไม่ได้มาพร้อมกับน้ำเสียงของผู้ส่ง และเรารู้ว่าบางหัวข้อที่ละเอียดอ่อนต้องได้รับการปฏิบัติอย่างระมัดระวังและแน่วแน่ ปล่อยให้ไม่มีที่ว่างสำหรับการคาดเดา เหมาะสำหรับข้อความที่สั้น ตรงไปตรงมา และให้ข้อมูล แต่ไม่ควรใช้ในสถานการณ์ความขัดแย้ง เว้นแต่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งจะปฏิเสธที่จะพบอีกฝ่ายด้วยตนเอง ถึงกระนั้นก็ต้องพยายามจัดการประชุมแบบตัวต่อตัวเนื่องจากยังไม่ได้คิดค้นสภาพแวดล้อมเสมือนจริงที่สร้างความรู้สึกของการเผชิญหน้ากันแบบเห็นหน้าเห็นตาด้วยใจที่เปิดกว้างสำหรับการสนทนาที่ดี .

สำหรับผู้ที่ดำรงตำแหน่งผู้นำ ข้อผิดพลาดทั่วไปคือการขอให้ผู้ทำงานร่วมกันมีส่วนร่วมในแนวคิดหรือโครงการใหม่ และเมื่อพวกเขาแสดงความคิดเห็น พวกเขาเพียงแค่เพิกเฉยโดยอ้างว่า “มันจะไม่ ได้ผล” หรือ “เราเคยลองทำมาแล้ว” หรือยังคง “ฉันชอบไอเดีย Y มากกว่า” (ซึ่งบังเอิญเป็นคนคิดขึ้นมาเอง) เมื่อเราขอความช่วยเหลือจากทีม เราต้องรับฟังทุกคนอย่างใจกว้างโดยไม่ขัดจังหวะพวกเขา เพื่อไม่ให้เสี่ยงต่อการขัดขวางการทำงานร่วมกันในอนาคต

แล้วมืออาชีพที่เชื่อว่าพวกเขาจำเป็นต้องพูดทุกสิ่งที่พวกเขา ต้องการ?คิดว่าจะจริงใจและนอนหลับอย่างสงบ? จนถึงทุกวันนี้ ฉันรู้สึกทึ่งเมื่อได้รับลูกค้าที่วิจารณ์อย่างหุนหันพลันแล่นเพราะ "พวกเขาจริงใจ" โดยไม่คำนึงถึงมุมมองของผู้ที่กำลังฟังอยู่และไม่ได้คาดการณ์ถึงผลร้ายของความไร้เดียงสาดังกล่าว ผลลัพธ์: พวกเขาปฏิบัติต่อเพื่อนร่วมงานราวกับว่าพวกเขาไม่สามารถรับรู้ความจริงได้ด้วยตัวเองและถือเอาความจริงเพียงอย่างเดียว จากนั้นพวกเขาบ่นเกี่ยวกับผลที่ตามมาและปฏิเสธที่จะชดใช้สำหรับการกระทำนั้น ความจริงใจมีขีดจำกัด! ลูกค้าคนหนึ่งบอกฉันว่าเขาพลาดการเลื่อนตำแหน่ง 2 ครั้งเพราะเขาชอบคิดว่าเขาเป็นคนเดียวในแผนกที่ "พูดความจริง"

นี่คือบางสถานการณ์ที่ผู้เชี่ยวชาญ "คิดผิด" เมื่อตัดสินใจเลือก สิ่งที่ควรพูดถึงหรือไม่พูดถึงในที่ทำงาน วิธีพูดถึงมัน และด้วยวิธีการใด การสื่อสารทางธุรกิจเป็นศิลปะอย่างหนึ่งและจำเป็นต้องได้รับการพัฒนาเช่นเดียวกับทักษะอื่นๆ ทั้งหมด

กฎพื้นฐานของการสื่อสารทางธุรกิจคือ: “ชมเชยในที่สาธารณะ วิจารณ์ในที่ส่วนตัว” (แม้จะเป็นเชิงสร้างสรรค์ก็ตาม) ไม่ควรเปิดเผยเพื่อนร่วมงานด้วยเหตุผลหลายประการ ประการแรกคือการขาดจรรยาบรรณวิชาชีพ เหตุผลประการที่สองคือการเกิดความอยุติธรรม เนื่องจากในช่วงเวลาสั้น ๆ เราทุกคนขาดความสามารถที่จะรู้ถึงปัจจัยทั้งหมดที่ชักนำให้บุคคลนั้นกระทำการเช่นนั้น การใช้ชีวิตแบบผู้ใหญ่จำเป็นต้องตัดสินใจอย่างมีสติ และกำหนดให้ความสามารถในการรู้เวลาที่เหมาะสมในการพูดและเวลาที่เหมาะสมในการเงียบ บางครั้งความเงียบก็พูดได้มากกว่า!