Üst düzey bir profesyonel, önemli bir müşterisinden gelen oldukça kötü niyetli bir talebe e-posta ile yanıt vermeye karar verdi ve şirketinin bu talebi yerine getirme olasılığını reddederek nedenini açıkladı. Müşteri aynı gün e-postayı geri gönderdi ve bir kopyasını doğrudan patronuna göndererek, şirketin kendisine gerçekten istediği bir konuda hizmet verememesi durumunda sözleşmeyi iptal edeceğini belirttiBu mesaj, müşteri sözleşmeyi başka bir tedarikçiyle yapmayı tercih ettikten sonra "profesyonelin kafasını kesen" başkana geri döndü.

İkinci bir olayda, kıdemsiz bir profesyonel, bir meslektaşının yaşlı bir müşterinin arkasından gülüp eğlendiğine şahit oldu. Ekibin önünde onu eleştirerek hanımefendiyle "ödeşmeye" karar verdi. Bu meslektaşının şirketin ortaklarından birinin yeğeni olduğunu hesaba katmamıştı. Ertesi gün, bir "kuş" tüm tartışmayı nazikçe bölge müdürüne bildirdi ve o dayeni işe alınan kıdemsiz profesyoneli işten çekilmeye davet etti.

Üçüncü durumda, bir doktor yıllarca yoğun bakım ünitelerinde hizmet verdikten sonra özel bir şirketteki pozisyonunu kabul etti. Geçiş sürecinin başındaki kabusu, e-postalara nasıl yanıt vereceğini ve kimi kopyalayacağını bilmekti. Bu kurumsal "kodu" henüz iyi bilmediği için, bazen ilgili olmayan konularda birkaç kişiyi kopyaladı veya kimseyi kopyalamadı, bu da çatışmalara neden oldu.tatsız bir "hizalama" görüşmesi için patronunun ofisine götürüldü ve oradan yumurta kabukları üzerinde yürüyerek çıktı.

Tuzaklardan uzak durun

E-posta, gönderenin tonlamasıyla birlikte gelmez ve bazı hassas konuların spekülasyona yer bırakmadan dikkatli ve iddialı bir şekilde ele alınması gerektiğini biliyoruz. Kısa, doğrudan ve bilgilendirici mesajlar için harikadır, ancak taraflardan biri diğerini şahsen görmeyi reddetmediği sürece çatışma durumlarında asla kullanılmamalıdır. Öyle olsa bile, girişimÇünkü henüz yüz yüze, göz göze, iyi bir sohbet için açık bir kalple olma hissini yeniden üreten sanal bir ortam icat etmediler.

Liderlik pozisyonunda olanlar arasında yaygın bir hata, çalışanlardan yeni bir fikre veya projeye katkıda bulunmalarını istemek ve fikirlerini söylediklerinde, "Bu işe yaramaz" veya "Bunu geçmişte denedik" veya hatta "Y fikrini daha çok seviyorum" (bu arada, kendileri de bunu buldular) diyerek onları görmezden gelmektir. Ekipten yardım istediğimizde, herkesi dinlemeliyizGelecekteki işbirliklerini engelleme riskine girmemek için sözlerini kesmeden cömertçe.

Samimi olmak ve huzur içinde uyumak için düşündükleri her şeyi söylemeleri gerektiğine inanan profesyoneller hakkında ne söyleyebiliriz? Bugün bile, dinleyicinin bakış açısını dikkate almadan ve böyle bir saflığın feci sonuçlarını öngörmeden, "samimi oldukları için" fevri bir şekilde eleştiren müşterilerim olduğunda şaşırıyorum. Sonuç: meslektaşlarına acizmiş gibi davranıyorlarDaha sonra sonuçlardan şikayet ederler ve bu davranışın bedelini ödemeyi kabul etmezler. Samimiyetin bir sınırı vardır! Bir müşterim bana, departmanında "doğruyu söyleyen" tek kişi olduğunu düşünmekten hoşlandığı için iki terfi kaybettiğini söyledi.

Bunlar, profesyonellerin işyerinde neyi söyleyip söylemeyeceklerine, hangi şekilde söyleyeceklerine ve hangi araçlarla söyleyeceklerine karar verirken "yanlış yaptıkları" bazı durumlardır. İş İletişimi bir sanattır ve diğer tüm beceriler gibi geliştirilmesi gerekir.

İş iletişiminin temel kurallarından biri şudur: "Övgü herkesin içinde, eleştiri özelde yapılır" (hatta yapıcı olanlar bile). Kişi birkaç nedenden dolayı meslektaşlarını ifşa etmemelidir, bunlardan ilki mesleki etik eksikliğidir. İkinci neden, hepimizin kısa bir süre içinde o kişiyi bu duruma getiren tüm faktörleri bilme kapasitesinin olmaması nedeniyle adaletsizliğe maruz kalmak olacaktır.Yetişkinler olarak yaşamak bilinçli seçimler yapmamızı gerektirir. Ve konuşmak için doğru zamanı ve sessiz kalmak için doğru zamanı bilme becerisi gerektirir. Bazen sessizlik daha çok şey anlatır!